کاوش موضوع جاودانگی

جاودانگی، نامیرایی یا انوشگی، مفهوم زندگی ابدی است. برخی گونه‌های زیستی دارای «نامیرایی زیستی» به دلیل فقدان ظاهری حد هایفلیک هستند. حداقل از زمان ادیان میانرودان باستان این اعتقاد وجود داشته است که خدایان ممکن است از نظر جسمی جاودانه باشند و این نیز حالتی است که خدایان در مواقعی به انسان ارائه می‌دهند. در مسیحیت اعتقاد به این که خداوند ممکن است جاودانگی جسمانی را با رستاخیز جسم در آخرالزمان عرضه کند، به‌طور سنتی در مرکز اعتقادات آن قرار داشته است. یک زندگی بی پایان انسانی چه شکلی به خود خواهد گرفت یا اینکه آیا یک زندگی غیر مادی روح وجود دارد که دارای جاودانگی است، کانون اصلی دین، و همچنین موضوع حدس و گمان و بحث بوده است. در زمینه‌های دینی، جاودانگی اغلب به عنوان یکی از وعده‌های الوهیت به انسان‌هایی است که فضیلت یا قانون الهی را انجام می‌دهند. برخی از دانشمندان، آینده‌پژوه و فیلسوفان دربارهٔ جاودانگی بدن انسان نظریه‌پردازی کرده‌اند و برخی معتقدند جاودانگی انسان ممکن است در چند دهه اول قرن بیست و یکم با کمک برخی گمانه‌زنی‌ها محقق شود. مانند بارگذاری ذهن (فناناپذیری دیجیتال).... بیشتر در ویکی پدیا